نشانه‌گذاری و اهمیت آن در نگارش
ارائه دهنده: مهسا همایونفرد
(.) نقطه
نشانه پایان یک جمله است. همچنین بعد از حروفی که نشانه اختصاری نامهاست نیز بکار میرود، مثل آی. بی. ام.
(،) ویرگول یا نشانه فاصله یا سرکج
هنگامی که معنی مطالب، مکث و درنگ کوتاهی را اقتضا کند استفاده می‌شود.
(؛) نقطه با ویرگول یا سرکج با نقطه
این علامت نشانه درنگی بلندتر از ویرگول و کوتاه‌تر از نقطه است و معمولاً در موقعی که جمله تمام شده ولی مطلب ادامه دارد استفاده می‌شود.
(:) دونقطه بیانی
نشانه شرح است و هنگام توضیح بیشتر مطالب بکار میرود و نشانه مکثی بلندتر از نقطه است.
(…) سه نقطه یا نشانه تعلیق
به هنگام حذف یک کلمه استفاده می‌شود.
(…) چند نقطه
نشانه حذف یک یا چند جمله می‌باشد.
(—) تیره بلند
نشانه تفکیک است برای قطع مطلب و قید جمله معترضه.
(_) خط کشیده
برای برجسته نمودن یا مشخص کردن قسمتی از نوشته، اعم از دست نوشته یا ماشینی بکار برده می‌شود و برای اهمیت بخشیدن به آن مقدار از نوشته استفاده می‌گردد.
() دوکمان یا گریزنما
برای توضیح اضافی یا ذکر جمله ای که از بحث خارج است ونیز برای جدا کردن بعضی از کلمات یا جملات بکار میرود.
[] قلاب، دونبش، افزوده نما
گاهی در نوشته‌ها جملاتی وجود دارد که یک یا دو واژه کم داشته و یا از قلم افتاده است، برای رفع این نقص واژه مورد نظر را افزوده و با نوشتن در داخل قلاب مشخص می‌کنیم.
«» گیومه یا نشانه نقل قول
درآغاز و پایان سخنی که مستقیماً از شخص یا منبعی نقل می‌شود قرار می‌گیرد.
